Ορισμένα κοράλλια είναι κατάλληλα «εφοδιασμένα» για να επιβιώσουν σε έναν πιο όξινο ωκεανό, καταδεικνύουν τα αποτελέσματα νέας μελέτης.
Η κλιματική αλλαγή δεν αφήνει ανεπηρέαστες τις θάλασσες, καθώς αυτές απορροφούν ένα μεγάλο ποσοστό - τουλάχιστον 25%- των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα. Καθώς το αέριο διαλύεται στο νερό, καθιστά τα ύδατα πιο όξινα, αφού παράγεται ανθρακικό οξύ. Η οξίνιση αυτή μάλιστα είναι τόσο ταχεία –πολύ ταχύτερη από αυτήν κατά τους προηγούμενους αφανισμούς- που απειλεί, σύμφωνα με επιστήμονες, πολλούς θαλάσσιους οργανισμούς και κατ’ επέκταση τα υδάτινα οικοσυστήματα.
Η ομάδα ερευνητών, από το Πανεπιστήμιο της Δυτικής Αυστραλίας και το γαλλικό Εργαστήριο Επιστημών του Κλίματος και του Περιβάλλοντος, είδε ότι καποιοι θαλάσσιοι οργανισμοί που σχηματίζουν σκελετούς από ανθρακικό ασβέστιο, έχουν έναν ισχυρό εσωτερικό μηχανισμό, ο οποίος τους βοηθά να αντεπεξέρχονται στην οξίνιση των ωκεανών σχηματίζοντας υγιείς σκελετούς.
«Τα καλά νέα είναι ότι τα περισσότερα κοράλλια φαίνεται πως διαθέτουν αυτήν την εσωτερική ικανότητα να εξουδετερώνουν την αυξανόμενη οξίνιση του θαλασσινού νερού και συνεχίζουν να σχηματίζουν γερούς σκελετούς», λέει ο καθηγητής Μάλκολμ Μακάλοχ, ένας εκ των συντακτών της έκθεσης που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση Nature Climate Change. «Θαλάσσιοι οργανισμοί που σχηματίζουν σκελετούς από ανθρακικό ασβέστιο, συνήθως τους παράγουν με αραγωνίτη ή ασβεστίτη. Από τη μελέτη μας προκύπτει ότι οι σκελετοί που είναι φτιαγμένοι από αραγωνίτη έχουν αυτό το μηχανισμό, ενώ όσοι ακολουθούν το δρόμο του ασβεστίτη, δεν τα πάνε και τόσο καλά σε όξινες συνθήκες».
Και ενώ τα συμπεράσματα της μελέτης, που δημοσιεύονται στην επιθεώρηση Nature Climate Change, μπορεί να εμπνέουν αισιοδοξία, οι ερευνητές τονίζουν ότι η άλγη των κοραλλιών, την οποία οι ίδιοι περιγράφουν ως «κόλλα» που συνδέει τους κοραλλιογενείς υφάλους, παραμένει ιδιαίτερα ευάλωτη στη μείωση του pH των ωκεανών.
Εξίσου ευάλωτη, όπως σημειώνουν, είναι και μία κατηγορία πλαγκτόν, η οποία αποτελεί βασικό συστατικό της θαλάσσιας τροφικής αλυσίδας. Αυτό δεν έχει επιπτώσεις μόνο για τη ζωή στη θάλασσα, αλλά και για τον άνθρωπο, καθώς επηρεάζει την ικανότητα των ωκεανών να απορροφούν διοξείδιο του άνθρακα από την ατμόσφαιρα, επιταχύνοντας έτσι την παγκόσμια υπερθέρμανση.
Τραγική ειρωνία, σύμφωνα με τους ερευνητές, ότι η υπερθέρμανση του ωκεανού μπορεί με τη σειρά του να επιταχύνει την ανάπτυξη των κοραλλιών. Όπως επισημαίνουν ωστόσο, κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει ακόμη με βεβαιότητα κατά πόσο τα κοράλλια μπορούν να προσαρμοστούν και στην παγκόσμια υπερθέρμανση. «Η εικόνα είναι περίπλοκη, όμως σε γενικές γραμμές, θα υπάρξουν νικητές και ηττημένοι στους ωκεανούς καθώς η χημεία τους μεταβάλλεται από τις ανθρώπινες δραστηριότητες», καταλήγουν στην έκθεσή τους. «Αυτό ενδέχεται να έχει ως συνέπεια την αλλαγή των σημαντικών οικοσυστημάτων, στα οποία βασιζόμαστε τόσο εμείς όσο και ένα μεγάλο κομμάτι της θαλάσσιας ζωής.»