Θεωρητικά μερικά φάρμακα χορηγούνται από το δημόσιο στους ασφαλιμένους δωρεάν. Σε αυτό λέμε μπράβο. Στην πράξη όμως δεν χορηγούνται ή χορηγούνται με απίστευτη ταλαιπωρία των ασφαλισμένων.Εστω και αν πάρεις ηλεκτρονική συνταγογράφηση από τον γιατρό σου δεν μπορείς να πάρεις το φάρμακο από το φαρμακείο. Πρέπει να κάνεις τις πιο κάτω ενέργειες.
1) Να πας σε ένα ορισμένο κρατικό φαρμακείο ενός συγκεκριμένου κρατικού νοσοκομείου για να το πάρεις.
2) Εκεί θα σου βάλλουν μία στρογγυλή σφραγίδα ότι δεν το έχουν.
3) Θα πάς σε ένα ιδιωτικό φαρμακείο να το ζητήσεις.
4) Εκεί θα σου πούν ότι η φαρμακευτική εταιρεία τους έχει ένα ανώτατο όριο πίστωσης και δεν το έχουν.
5) Θα πας σε ένα μεγάλο φαρμακείο των Αθηνών. Εκεί θα σου πουν- πάντα με διάθεση να σε εξυπηρετήσουν- ότι πρέπει να ρωτήσουν την φαρμακευτική εταιρεία αν θα τους το δώσει. Πρέπει να ξαναεπικοινωνήσεις μαζί τους για να σου απαντήσουν.
6) Αν το βρούν θα πας να το πάρεις μετά από δύο ή τρεις εργάσιμες. Αν δεν το βρούν θα αρχίσεις το ίδιο ψάξιμο. Εν τω μεταξύ η ηλεκτρονική συνταγή λήγει σε περίπου μία εβδομάδα και πρέπει να πας στον γιατρό σου να σου την ξαναγράψει. Και ξεκινάς πάλι τα ίδια από την αρχή.
Με άλλα λόγια το απαραίτητο φάρμακο μπορεί να μην το έχεις όταν το χρειασθείς. Ενώ θα πρέπει κάποιος συνοδός του ασθενούς να κάνει ένα μαραθώνιο στο τρέξιμο με αποτέλεσμα ένα μηδέν.
Τις πταίει; Ιδού η ερώτηση.